پزشکان را بگویید جمع شوند و شور کنند ،
بگویید جمع شوند و بیانه ای واحد صادر کنند که ؛
همهٔ "تو " ها یکی اَند ، همهٔ شان یک اثر دارند ،
همهٔ شان یک کار با دلت میکنند ،
عوارض جانبیِ همهٔ شان موقع رفتن ، باقی ماندن یک جفت چشمِ خیره به چشمانِ سرخت هست ،
بگویید تا همه باور کنند ؛
همهٔ آن چن صد میلیون دل داده ی متوهم و متوحش از ابتلا به حسی به اصطلاح خاص !
دلم بودنت را میخواهد ، دلم پر بودنِ جای " تو" گونه ای را میخواهد ، دلم میخواهد این موقع ها که تا خر خره پرم از گریه ، هزار و یک مسنجر را برای یافتن یک چراغ سبز روشن "تو" گونه بالا و پایین نکنم برای غر زدن ، دلم میخواست به دردی غیر از زیر تریلی بردنت برای گرفتن دو نمره محض مشروط نشدنم میخوردی ، دلم میخواست گیس های هم را میکشیدیم برای زودتر بافته شدنه شال و کلاه های دست باف مامانِ خودمان ..
دلم فرشته ی دیگری را میخواست ...
#خواهری که زاده نشد !
همه چیز ، تمام می شود ،
نیست و نابود میشود ،
همچون محو شدن خیال های تلخ و شیرین ؛ لابلای روح ِ به پرواز درآمدۀ دودِ سیگارِ ؛
جان دادن های شبانه ، در خیالِ خامِ آغوشِ تو نیز .. !
افتخارشان این است که نطفه های زورکی را در دل نازایان کاشته اند ،
زوج های زورکی را از از لابلای هزار و یک سایت کنار هم نشانده اند ،
چرا کسی به فکر کاشت تخم محبت و علاقه میان مردمان نیست ؟
عشق ، اختراع محسوب نمیشود !؟
مهربانی ، همان بغل امن است ،
که هر رمیده ای را اهلی ،
هر دروغ گویی را راست گو ،
و هر کج رفته ای را به آغوشت برمیگرداند ،
که ذاتش را میان دستان گرمت ول دهد و دلیلی نبیند برای خودش نبودن ،
برای نقاب دار بودن ، برای نگران بودن ،
کاش که همیشه با یک لبخند گرم ، ضامن ذات نیک سرشت مردمان شویم !
به سان همین کوه های ناپیدای اطراف شهر ، چندیست که ، محو شده ای از زندگیم ..
