13

تو میگویی امر به معروف ؛ من اما فرشید را میگویم که اعلامیه اَش را دادند دستِ فهمیمۀ مات زده و

خبرش را ؛ که در اتوبان چند پسر مزاحمِ دخترکانی میشوند و میرود برای دفاع از آنها و به آن چند پسرِ تا

خرخره مشروب زده بگوید که تمامش کنید و عوضش دخترکان جلویش را میگیرند که به تو چه اَصن ؛ بزار خوش

باشیم و تهش چاقو میخورد از آن خمارینه مست و در جا تمام . تو میگویی نهی از منکر و من امیر را میگویم

که خسته از کلاس میرسد به سوییتش و میبیند بله ؛ همخونه ای هایش دختر آورده اند و تا می آید داد و هوار

کند و دخترک را بیرون بندازد ضربه ای به سرش میزنند و تمام ..

تو میگویی تذکر ؛ و من میگویم .. کجایی زنده به گوری ؛ که یادت بخیر  ..